એક મંદિરના પૂજારી અને એક નાઈ મિત્ર હતા. બંને એક દિવસ વાતોમાં વળગેલા અને વાત-વાતમાં નાઈએ પૂજારીને પ્રશ્ન કર્યો કે,…આ બધા લોકો આટલા દુઃખી કેમ હશે? શું ભગવાનને આ બધા લોકો પર દયા નહી આવતી હોય? આજે ચારે તરફ કેટલી તકલીફ છે, ક્યાંક ભૂકંપ-સુનામી, તો ક્યાંક ગરીબી- ભૂખમરો અને હવે અધૂરામાં પૂરું આ કોરોના! લોકો થાકી ગયા છે, હારી ગયા છે, પણ આ બધું જોતા ભગવાનને કંઈ જ નહી થતુ હોય?

   પ્રશ્ન સાંભળી, પૂજારી નાઈને એક ભિખારી પાસે લઈ ગયો, જેના વાળ અને દાઢી વિખરાયેલા અને ખૂબ વધી ગયેલા હતા. પુજારીએ કહ્યું કે, તમે નાઈ છો, અહ્યા હાજર છો, છતાં પણ આ વ્યક્તિની હાલત આવી કેમ? દાઢી-વાળ આવા કેમ?

   તરત જ જવાબ આપતા નાઈએ કહ્યું, …હા, હું હાજર છું પણ કોઈ મારો સંપર્ક કરે અથવા મારી પાસે આવે તો હું એનું કામ કરુ ને!

   તો આપણું પણ આવું જ કંઈક છે. આપણે પણ પરમાત્માનો સંપર્ક જ નથી કરતા. તો… એ પણ આપણું કામ કેવી રીતે કરે? ઘરમાં પણ બાળક માતા- પિતાને પોતાના પ્રશ્ન જણાવે જ નહી તો, માં-બાપ તેનો જવાબ કેવી રીતે આપે?

   ઘણા લોકો ફરિયાદ કે છે કે, ભગવાન આપણને દુ:ખ આપે છે, આ બધી ભગવાનની લીલા છે એની મરજી હોય એમ જ થાય, એની મરજી વગર પાંદડુ પણ હલી ન શકે! એની મરજીથી જ સુખ અને દુઃખ મળે! ઘણાને તો એવું કહેતા પણ સાંભળ્યા છે કે, ભગવાનની મરજીથી જ આ કોરોના ફેલાયો છે!!!!

   અરે!!! મારા વ્હાલા ભાઈઓ અને બહેનો, એક પ્રશ્નનો જવાબ સ્વયંને જ આપો કે, ક્યા માં- બાપ એવા હશે… જે પોતાના બાળકોનું અકલ્યાણ કે નુકશાન ઇચ્છતા હશે! કે એવા કોઈ માં-બાપ હશે કે જે, ત્રણ-ચાર બાળકોમાંથી એકનું સારું અને બીજા માટે ખરાબ વિચારતા હોય! હા, એ વાત અલગ છે કે, જો સંતાનો અવળા માર્ગે વળે કે ખોટી સંગતમાં આવી ખોટા કર્મ કરે ત્યારે જરૂરથી પ્રેમ ઓછો થઈ જાય છે. બાકી દરેક બાળક માટે માં-બાપનો પ્રેમ નદીના પાણીની જેમ શુદ્ધ, નિર્મળ અને એક સરખો જ હોય છે.

   બસ…એવી જ રીતે, ભગવાન પણ આપણા સુપ્રીમ ફાધર છે અને આપણે તેના વ્હાલા બાળકો. એ પોતાના બાળકો માટે અકલ્યાણનું વિચારી જ કેમ શકે? કોઈ દીકરો વધારે હોશિયાર હોય, કોઈ ઓછો….પણ માં-બાપને જેમ બધા વ્હાલા છે તેમ પરમાત્માને પણ દરેક આત્મા પ્રત્યે ખૂબ જ પ્રેમ છે માટે જ જે તેમનો સંપર્ક કરે છે તેમને જરૂરથી તેનો અનુભવ થાય જ છે. એમની સર્વિસ તો 24×7 ચાલુ જ હોય છે. મેં પણ તેનો અનુભવ કરેલો છે. બસ સાચા દિલથી એમને યાદ તો કરી જુઓ હજુર મદદ માટે હાજર થઈ જશે!

   જ્યારે આપણે કોઈ કર્મ કરીએ છીએ ત્યારે આપણે તેના સારા- ખરાબ પાસાનો વિચાર નથી કરતા, અને જયારે તેનું પરીણામ સામે આવે ત્યારે દોષનો ટોપલો ભગવાનને આપી દઈએ તો આ વાતમાં કેટલી સમજદારી કહેવાય?!! આપણી સાથે થતી દરેક ઘટનાઓ કે પરીસ્થિતિઓના નિર્માતા આપણે સ્વયં જ છીએ. આજ દિવસ સુધી અને આટ આટલા જન્મોથી કરતા આવેલા કર્મોનો આજે જયારે હિસાબ થાય છે, ત્યારે નફો કે નુકશાન જે નીકળે તેને સ્વીકારી આપણું ખાતુ તો આપણે જ ચૂકતુ કરવું પડશે ને! પડોશી તો નહી જ કરે.

  જો આપણી સાથે પુણ્ય કર્મોનું ભાથુ હશે, તો કોઈની તાકાત નથી કે, આપણો વાળ પણ વાંકો કરી શકે! કૃષ્ણનો જન્મ થતાં જ જેમ દરેક પરીસ્થિતિ સાનુકૂળ થઈ ગઈ…તોફાની નદીએ પણ માર્ગ આપ્યો.. એવા તો જલારામ બાપા, સાંઈ બાબા કેટ-કેટલાય ઉદાહરણો આપણી આસપાસ છે. જેમને માટે પ્રકૃતિ પણ નતમસ્તક તેમની સેવા માટે હાજર રહી છે. કારણ કે, તેમને હંમેશા પોતાના કર્મ પર સંપૂર્ણ ધ્યાન આપ્યું કે…મારાથી એવું કોઈ કર્મ ન થઈ જાય જેનાથી પ્રકૃતિ કે કોઈ આત્માને દુઃખ પહોંચે કે કોઈનું અકલ્યાણ થાય.

   આ કળિયુગી દુનિયામાં ‘એક સાંધતા, તેર તૂટે’ એવી પરીસ્થિતિ છે, પણ જો આપણે આપણા મન, વચન અને કર્મ પર ધ્યાન આપીશું તો, અનેક પરીસ્થિતિઓની વચ્ચે પણ..જેમ ‘માખણમાંથી વાળ નીકળે’ એમ તેને એકદમ સરળતાથી પાર કરી શકીશું…પછી ભગવાન પાસે કો ફરિયાદ નહી રહે કે…’આવું કેમ???’ પરંતુ તેને ફરીને ફરી યાદ કરવાનું મન થશે!

પ્રિયા રજત ચોપડા

વડાગામ (હાલ- નરોડા, અમદાવાદ)

મો.8460375695

એક નગરમાં રાજાના મહેલની સામે જ મોટો ઘંટ રાખવામાં આવ્યો હતો. નગરજનોને જયારે પણ ન્યાયની જરૂર પડે ત્યારે તેઓ એ ‘ઘંટ’ વગાળીને રાજાને બોલાવી શકે અને પોતાની વાત સીધી રાજા સમક્ષ જ રજૂ કરી શકે. આવી અકબરના રાજમાં ન્યાય મેળવવાની સુચારુ પદ્ધતિ હતી.

   એક દિવસ એક ગરીબ વ્યક્તિ વહેલી સવારમાં, ઘંટ વગાડીને રાજા પાસે ન્યાયની માંગણી કરવા અકબરને ભર ઊંઘમાંથી જગાડ્યા. પરોઢિયાની ગાઢ નીંદરમાંથી જાગેલા રાજાને પેલા વ્યક્તિની મામૂલી ફરિયાદ સાંભળી ખૂબ ગુસ્સો આવી ગયો.ત્યારે જ રાજાને થયું કે, ‘આજે તો દિવસની શરૂઆત જ ખરાબ થઈ’. 

  આ વાતને ભૂલી રાજા પોતાના નિયમિત કામોમાં લાગી ગયા પણ આ શું?!… દિવસના લગભગ દરેક કામોમાં કંઈકને કંઈક વિઘ્ન અને મુશ્કેલીઓ આવી અને લગભગ દરેક કામ અસફળ રહ્યા, તેમજ આખો દિવસ કોઈને કોઈ વિચિત્ર ઘટનાઓ ઘટી. આ જોતા એક દરબારીએ રમૂજમાં રાજાને કહ્યું, “શહેનશાહ, આજે સવાર – સવારમાં કોનું મોઢું જોયું હતું! જેથી આપનો આખો દિવસ ખરાબ ગયો”. આ વાત રાજાના મનમાં ઘર કરી ગઈ .એને થયું કે, વાત તો સાચી છે! જરૂર મેં આજે સવારે પેલા અપશુકનિયાળ વ્યક્તિનું મોઢું જોયું માટે જ આજે મારો દિવસ ખરાબ ગયો.

  રાજાએ સિપાહીને આદેશ આપ્યો કે, જાઓ! તે વ્યક્તિને અહીં હાજર કરો. તેને રાજાનો દિવસ બગાડ્યો છે તે બદલ તેને ફાંસીની સજા થશે. પેલો ગરીબ વ્યક્તિ રાજાની આવી કડક સજા સાંભળીને ડરી ગયો. તે ચિંતાતુર થતો, બીકનો માર્યો તાબડતોડ રાજાના નવ રત્નોમાંના એક બીરબલ પાસે ગયો અને આખો ઘટનાક્રમ સંભળાવીને કહ્યું,” બચાવી લો મને! મારો પરીવાર અનાથ થઈ જશે. હવે તમે એક જ મારી સંકટ સમયની સાંકળ છો! બીરબલે તે ભાઈને સાંત્વના આપી અને ચિંતામુક્ત થઇ જવા કહ્યું.

   આખરે ફાંસી આપવાનો સમય થયો. પેલા વ્યક્તિને હાજર કરવામાં આવ્યો. ખરા સમયે બીરબલ ત્યાં આવ્યો અને રાજાને કહ્યું,” શહેનશાહ, આ તો અધૂરો ન્યાય કહેવાય! અકબરે આશ્ચર્ય સાથે બીરબલ સામે જોતાં પૂછ્યું,” અધૂરો ન્યાય કેમ?” બીરબલે કહ્યું,” હા, શહેનશાહ…કેમકે, આપે તો આ વ્યક્તિને જ ફાંસીની સજા સંભળાવી, પણ આ ગુનામાં તો તમને પણ ફાંસી થવી જોઇએ એ સજા તો આપે હજુ સંભળાવી જ નથી! ” આ સાંભળીને અકબરની આંખો ગુસ્સાથી લાલ થઇ ગઇ અને રાતા- પીળા થતા અકબરે કહ્યું, “આ શું બોલે છે તું મને ફાંસી કેમ?! બીરબલે નમ્રતાથી અને શાંતચિત્તે રાજાને કહ્યું, “જો સવાર – સવારમાં આ નિર્દોષ વ્યક્તિનું મોઢું જોવાથી આપનો આજનો દિવસ ખરાબ ગયો જેની સજા તેને ફાંસી થઇ પરંતુ આ નિર્દોષ વ્યક્તિએ તો સવાર- સવારમાં આપનું મુખ જોયું હતું અને એની તો આખી જીંદગી ખરાબ થઇ ગઇ. તેનો આખો પરીવાર બરબાદ થઈ જશે તો… તેના ગુનેગાર ‘આપ’ થયા તો આપને પણ ફાંસીની સજા જ થવી જોઈએ ને!

    અકબરને બીરબલની આખી વાત સીધેસીધી ગળે ઉતરી ગઇ અને પેલા નિર્દોષ વ્યક્તિની ફાંસીની સજા માફ થઇ ગઇ અને એક નિર્દોષનો જીવ પણ બીરબલની સૂઝબૂઝથી બચી ગયો.

   આપણે પણ ઘણી વખત કહીએ છીએ કે, ખબર નહી સવાર – સવારમાં કોનું મોઢું જોયું કે… આજે આખો દિવસ સારો/ખબર ગયો! એક રમુજી વાત કહુ તો, જો સવાર – સવારમાં હસમુખા ચહેરાવાળી રૂપાળી – ગોરી બબીતાને જુએ તો જેઠાલાલનો દિવસ પણ સુંદર જાય છે! પણ… શું ખરેખર એ સાચી વાત છે કે કોઈ ખાસ વ્યક્તિનો ચહેરો જોવાથી દિવસ સારો કે ખરાબ જાય??? 

   ના, એ વાત બિલકુલ સાચી નથી કે… કોઈનો ચહેરો જોવાથી આપણા જીવન પર કોઈ અસર ન થાય! જરૂર અસર થાય…પ્રશ્ન એ છે કે આવું કેમ થતું હશે? આપણા મનમાં એક વાત ઘર કરી ગઇ છે કે, આ વ્યક્તિ કે વસ્તુ મારા માટે શુભ કે અશુભ છે અને પછી જ્યારે પણ એ વ્યક્તિ કે વસ્તુ સામે આવે ત્યારે તેના પ્રત્યેના આપણા વિચાર એકદમ પાવરફુલ બની જાય છે અને તેથી જ… વારંવાર એક જ પ્રકારના વિચારો કરવાથી આપણી સાથે સારી/ ખરાબ પરિસ્થિતિઓ કે ઘટનાઓ નિર્માણ થવાનું શરૂ થઇ જાય છે અને આપણે એવું માની બેસીએ છીએ કે, કોઈ વ્યક્તિ કે વસ્તુના કારણે મારી સાથે આવું બન્યું!

   ગાંધીજીએ પણ કહ્યું છે કે, મનુષ્ય જેવું વિચારે છે, એવી ઘટનાઓ તેની આસપાસ બનવાની શરૂ થઈ જાય છે. એક બિચારી કાળી બિલાડી પસાર થાય અને આપણે કહીએ કે, બસ….હવે તો કંઇક અપશુકન થશે જ! અને પછી કંઈક થાય તો, દોષનો ટોપલો બિચારી બિલાડી પર જઈને ફૂટે! પણ આમાં બિલાડીનો કોઇ વાંક નથી! પરંતુ બિલાડીને જોઈને મનમાં જે નેગેટીવ વિચારોનું વંટોળ ફૂંકાયુને એના કારણે જ આ અણગમતી ઘટનાઓ બની! આ બીજું કંઇ નહી, પરંતુ સબકોન્સિયસ માઇન્ડનો મેજીક છે.

    જે વ્યક્તિને આપણે યાદ કરીએ કે જેના વિષે સતત વિચાર્યા કરીએ, તે વ્યક્તિના વાયબ્રેશન અને વિચારો સાથે એક અદ્રશ્ય કનેક્શન થઈ જાય છે અને ધીરેધીરે સામેની બાજુ વિચાર કે યાદ કરનાર વ્યક્તિની વિચારધારા પણ તેના જેવી જ બની જાય છે!

   ચાલો, આ જ સબકોન્સિયસ માઇન્ડના મેજીકને એક અલગ પોઝિટિવ વે થી લઇએ ?!! જો સવાર- સવારમાં કોઈ વ્યક્તિને મળવાથી, જોવાથી કે તેના માત્ર વિચારો કરવાથી આખા દિવસ પર અસર રહેતી હોય, તો સવારમાં ઉઠતાની સાથે જ પહેલો જ વિચાર કે યાદ જો પરમાત્માને કરવામાં આવે અથવા કોઈ કલ્યાણકારી,પવિત્ર અને શક્તિશાળી વિચારોથી દિવસની શરૂઆત કરવામાં આવે તો…એનું કેટલું સુંદર પરીણામ મળે!

    સર્વશક્તિમાન પરમાત્માની યાદથી જો દિવસની શરૂઆત કરીશું તો, તેની સર્વ શક્તિઓનો સંચય આપણામાં સહજ રીતે થશે અને તેથી જ, એ શક્તિ દિવસ દરમ્યાન એક સુપર એનર્જી અને પોઝિટિવિટી આપશે તેમજ નેગેટિવિટીની સામે રક્ષાકવચ બનીને રક્ષા પણ કરશે. પરમાત્માને યાદ કરવાથી સુખ, શાંતિ, પ્રેમ, આનંદ અને પવિત્રતાનો પણ અનુભવ થશે તેમજ શાંતચિત્તે અને પ્રફુલ્લિત મનથી નિર્ણયો લેવામાં ક્યારેય ચૂક પણ નહીં થાય અને દરેક કામમાં સ્ફૂર્તિ, શક્તિ અને ખુશીનો પણ અનુભવ થશે. ક્યારેય મૂડ ઓફ, કંટાળો કે ચીડચીડાપણું કે નિરાશાની ફિલીગ પણ નહીં આવે. છે ને કેવું મેજીક!!

   તો, સવાર- સવારમાં કોઈ  વ્યક્તિને યાદ કરવાના બદલે પરમાત્માને યાદ કરીશું તો સારું કે ખરાબ થવાનો સવાલ જ પેદા નહી થાય! માત્ર, કલ્યાણ જ કલ્યાણ થશે.

પ્રિયા રજત ચોપડા
વડાગામ (હાલ- નરોડા, અમદાવાદ)

+91 84603 75695

એક’દી ચાલ્યો હું સવારે
નદી-નદી તટ ચાલતો આરે
મંદ પવન મન-મન હરખારે
પુલક-પુલક તન આજ થારે

સુંદર જંગલ મંગળ દેખું
બાગ-બગીચા ઉપવન નીરખું
કળ- કળ ઝરણાં મીઠાં ભાખું
કુદરત નાં અમૃત ફળ ચાખું

બૈઠા ઘરડા ત્યાં જોયા બાપો
આંખલડીએ અંધાપા નો છાપો
ખોદતા ધરા માં પાડતા ખાંપો
વાવતા ગોટલી આંબા નો રોપો

ચડી મશ્કરી યુવા લોહી માં
વાત પુછી હેલ-ફેલ હલકટ માં
શું વાવો ધરતી ના પટ માં ?
મહેનત કરો ખોટી નફફટ માં

ક્યારે ઉગશે ક્યારે ફળશે
આંબા નું ફળ તમને ના મળશે
કાલે તમારૂં જીવન ખળશે
ખાખ કાયા માટી માં ભળશે

વાત કરી દીકરા તેં હાચી
તારી વાત મતી છે કાચી
ભલે તેં ચાર ચોપડીઓ વાંચી
જગ સુખ જોઈ મૈં આંખો મીચી

વાવતો હું સંસાર ને માટે
મુજ સ્વારથ નહીં તારા માટે
ખાજો ફળ તમે મારા હાટે
મીઠો રસ તુજ છોરાં ચાટે

ના વાવું ફળ ઝાડ જો મીઠાં
જંગલ થાય રણ જેવાં દીઠાં
ફળતાં ફળ પડતાં જો હેઠાં
ધન્ય બાપ વેણ બોલશે મીઠાં

વૃક્ષ દેવ છે વૃક્ષ છે ઉજળું
ખોલ દીકરા મગજ નું તાળું
છોડ માં રણછોડ ને ભાળું
જા બેટા કરી આવ તૂં વાળું

જયંતી લાલ એમ. છાભૈયા
ગામ. રણજીતપુરા હાલે. વડોદરા
મો. 94281 84968